Maria Stanisława Konopnicka z domu Wasiłowska, ps. Jan Sawa, - ur. 23.05. 1842 w Suwałkach. Kiedy Maria miała siedem lat, rodzina Wasiłowskich przeniosła się do Kalisza, a gdy była trzynastolatką, zmarła jej matka. Konopnicka wyszła za mąż w 1862 roku. Zaraz po ślubie wyjechała z Kalisza, zamieszkując w Bronowie, a potem w Gusinie.W 1877 roku przeniosła się z dziećmi do Warszawy. Pracowała w stolicy, jako korepetytorka. Wyjeżdżała do Austrii i Włoch. W latach 1884 - 1886 redagowała pismo dla kobiet „Świt", Na 25-lecie pracy pisarskiej Konopnicka otrzymała w darze narodowym dworek w Żarnowcu koło Krosna. Stąd odbywała podróże do Włoch, Niemiec, Austrii i Szwajcarii. Konopnicka współpracowała z wydawnictwami, prasą krajową, organizacjami społecznymi, uczestniczyła w międzynarodowym proteście przeciwko prześladowaniu dzieci polskich we Wrześni.
Maria Konopnicka debiutowała w 1870 roku w „Kaliszaninie” wierszem „W zimowy poranek”. Cykl lirycznych wierszy „W górach" zamieścił w rok później „Tygodnik Ilustrowany". Bardzo szybko jej twórczość poetycka przepełniona patriotyzmem i szczerym liryzmem zdobyła powszechne uznanie. W latach 1884–1887 redagowała pismo dla kobiet „Świt". Współpracowała z tygodnikiem emancypantek „Bluszcz”. Pierwszy tomik „Poezji” wydała w roku 1881, następne ukazywały się w latach: 1883, 1887, 1896. Nowele pisała od początku lat osiemdziesiątych XIX wieku aż do śmierci. Początkowo czerpała inspiracje z doświadczeń Prusa, Orzeszkowej, a następnie rozwinęła własne pomysły w dziedzinie małych form. Nowela „Dym” opublikowana została  w roku 1893. Maria Konopnicka zajmowała się także krytyką literacką, Utwory Konopnickiej dla dzieci ogłaszane od roku 1884, eliminujące natrętny dydaktyzm, rozbudzające wrażliwość odbiorców były nowością w tej dziedzinie pisarstwa. W 1908 Konopnicka opublikowała „Rotę", jedną z najważniejszych polskich pieśni patriotycznych. Utwory Konopnickiej zawierają protest przeciwko niesprawiedliwości społecznej oraz ustrojowi niosącemu ucisk i krzywdę. Nacechowane są patriotyzmem, liryzmem i sentymentalizmem.

Pisała piękne wiersze dla dzieci ukazując wieś, lasy, dzikie zwierzęta, uroki czterech pór roku i piękno otaczającej przyrody. Wydała zbiory wierszy: „Co słonko widziało”, „Stary zegar od pradziada”, „Podróż na bocianie”, w których ukazały się wiersze: „Niezapominajki”, „Pranie”, „ Stefek Burczymucha”, „Kukułeczka”, „Zła Zima”, „Jabłonka”, „Muchy Samochwały”, „Nasz domek”, „Pan Zielonka”, „Zmarzlak”,  „Jesienią”, „Tęcza”, „ Bocian”.
Pisała nowele: „Moi znajomi” , „ Dym”, „Na drodze”, „Nasza szkapa”, „Miłosierdzie gminy” oraz baśnie: „Na jagody”, „O krasnoludkach i sierotce Marysi”, „Jak to ze lnem było”.

Wśród licznych utworów Marii Konopnickiej dla dzieci najbardziej znana jest baśń „O krasnoludkach i sierotce Marysi”. Wzruszająca historia sierotki Marysi znana jest nie tylko w Polsce, ale również w innych krajach, tłumaczona była na wiele języków. Pierwsze wydanie tej opowieści ukazało się w 1896 roku, a więc 115 lat temu. 
Maria Konopnicka zmarła 8 października 1910 we Lwowie. Została pochowana 11 października 1910 na cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie, w Panteonie Wielkich Lwowian. 
 

Zdjęcie poetki pochodzi ze strony Muzuem Marii Konopnickiej w Żarnowcu.